Met een dagje vertraging, mijn excuses, de quote of the week! Hierin laat ik een quote zien die temaken heeft met mijn afgelopen week.
Deze heb ik bedacht, omdat ik ruzie had met een vriendin van mij. Ze overreageerde op iets heel klein en ook al is dat makkelijk gezegd vanuit mijn standpunt, een neutraal persoon zou exact hetzelfde zeggen. Ik ben iemand die ruzie echt haat en vergeef mensen dat ook erg snel, misschien soms zelfs iets te snel. Maar het heeft niet veel zin om boos te blijven, denk ik dan.
Dus vroeg ik mezelf af of dit wel eigenlijk een goede vriendin is voor mij, aangezien ze heel erg overdreven reageerde tegen mij en ook voordien heeft ze al overreageerd, maar niet zo extreem. Ze wou ook niet luisteren als ik iets zei. Dan heeft het ook niet veel zin, dacht ik. Dus na een paar keer te verontschuldigen, heb ik het maar gelaten, als ze toch niet wilde luisteren en trouwens vriendschap moet van 2 kanten komen. Maar uiteindelijk begon ze wel weer normaal tegen mij te doen (en ook alsof er niks gebeurd was) en alhoewel ik haar nu terug een kans geef, omdat iedereen die verdient vind ik, is dit ook wel echt de laatste keer en ben ik ook wat meer op mijn hoede voor haar nu.
Ik bedoel ik dacht echt dat ze een goede vriendin was voor mij, maar uit kleine dingetjes (snel overreageren) of iets grotere (zoals de ruzie) kom je er vaak achter wie mensen echt zijn en vaak willen we dat liever niet zien, we zien liever het goede en beste in onze goede vrienden, maar soms moeten we gewoon inzien dat deze mensen toch niet zo heel goed zijn voor ons en ze beter laten gaan en blijven of op zoek gaan naar mensen die echt de moeite waard zijn om te houden en om van te houden.
Sarah
Geen opmerkingen:
Een reactie posten